Praca jest mocnym nośnikiem poczucia godności, sprawstwa, motywacją do rozwijania się, uczenia i pretekstem do kontaktów. Warto więc pomyśleć po pierwsze o tym, jak projektować wsparcie dla opiekunów, by mogli nie rezygnować z pracy (i jednocześnie nie padać z nóg), po drugie o tym, jakie prace mogą być wykonywane przez seniorów przy ich zmieniających się możliwościach fizycznych.

Dobrym kierunkiem we wspieraniu działań opiekuńczych jest budowanie systemów wymiany wiedzy o opiece nad osobami zależnymi i banków dobrych pomysłów. To obszar, w którym wciąż bardzo wiele można niewielkimi środkami zrobić na rzecz opiekunów. Usługi opiekuńcze to coraz większy kawałek rynku pracy i wszelkie pomysły na usprawnienia, modele finansowania, współdzielenie kosztów, zakładanie spółdzielni czy poradni są więcej niż potrzebne.

Pomyślmy, które z codziennych obowiązków opiekunów mogłyby być przejęte przez społeczności, wolontariuszy czy firmy. Zastanówmy się, co traci pracodawca, gdy jego pracownicy nie radzą sobie z opieką nad starszymi członkami rodzin. A także czy i jak może wesprzeć tych pracowników w uzyskaniu dodatkowej pomocy, a tym samym ułatwić im utrzymanie zawodowej aktywności.

Nowoczesny rynek pracy to nie tylko osiem godzin w zakładzie czy przy biurku. To elastyczne formy zatrudnienia, spółdzielnie, małe przedsiębiorstwa. Czy start-upy muszą być tworzone przez młodych? Start-up to robienie biznesu na sprytnie zdiagnozowanych potrzebach społecznych, bez korporacyjnej infrastruktury, bliżej ludzi i z pomocą technologii.
Przedsiębiorczość społeczna – odpowiednio animowana przez ludzi w różnym wieku – może być ważnym obszarem angażowania seniorów i ich unikatowych kompetencji (jedni mogą coś dziergać, a inni wesprzeć w planowaniu sprzedaży).